Totaal aantal pageviews

De kust - Kaapstad

We lieten de ijzige omgeving van de Drakensberg achter ons en legden in twee dagen tijd een 1200 km af om aan te komen in Mosselbaai.
In Mosselbaai vonden we geen camping en sliepen we daarom in een bijzondere backpacker de "Santos Express". Deze backpacker is een afgedankte slaaptrein die op het strand van de Santosbaai staat. We werden dus wakker met zicht op zee.
We konden in deze backpacker niet koken en daarom besloten we om een hapje te gaan eten in Café Havana, een Mexicaans-Cubaans restaurant. Het werd een heel gezellige avond omdat we zowat de enige gasten waren en er een zetel bij de kachel stond. We bestelden wat tapas en hingen in de zetel, heerlijk ontspannen en genieten na twee lange rijdagen!

In de buurt van Mosselbaai ligt een ander kuststadje namelijk 'Vleesbaai' en daar gingen we sandboarden. We amuseerden ons en hadden vier leuke groepsgenoten. Hannekie nodigde ons spontaan uit om hen te komen opzoeken in Nebraska, Amerika.





Behalve sandboarden is er niet zo heel veel te beleven in het winterse Mosselbaai en dus zetten we onze tocht voort richting Cape Agulhas. Inderdaad, Agulhas is een Portugees woord voor stekelig of naalden en er liepen in het verleden af en toe schepen vast op de kustlijn van dit dorp. Cape Agulhas is verder ook het punt waar de Indische oceaan en de Atlantische oceaan samenvloeien. Je ziet daarom immense golven en er kan op enkele kilometers afstand een groot verschil in de zeewatertemperatuur ontstaan. Het water van de Indische oceaan kan tot 10 graden warmer zijn dan dat van de Atlantische oceaan.



In Cape Agulhas rustten we echt uit. We maakten een strandwandeling met de honden van onze logeerplek, wandelden wat in de buurt van het meest zuidelijke punt van Afrika en namen de trappen naar het uitzichtpunt boven op de vuurtoren.





En na Cape Agulhas bezochten we een andere, veel bekendere 'Kaap', Kaapstad.

We bezochten Robbeneiland, maar dat stelde een beetje teleur. Hier ligt zo een belangrijk stuk van de Zuid-Afrikaanse geschiedenis, maar het bezoek werd te snel afgehandeld. Het was wel heel boeiend om rondgeleid te worden in de gevangenis door een ex-gevangene. Ik onthou hier vooral uit dat de vrijheidsstrijders hun strijd zeer vreedzaam aangepakt hebben en niet uit waren op vergeldingsacties toen ze uiteindelijk de democratie ingevoerd kregen. Erg mooi! Uiteraard zindert de apartheid nog sterk na in Zuid-Afrika en ligt het misschien nog te gevoelig om Robbeneiland wat meer diepgang mee te geven.
Op zich is er geen apartheid meer in Zuid-Afrika, maar er is nog steeds een economische apartheid. Veel van de beter betaalde jobs worden nog steeds ingenomen door blanken.


De tuin van Mandela, voor de kenners

We bezochten verder uiteraard de bekende Kaap de Goede Hoop en de Zuid-Afrikaanse pinguïns die in Boulders Beach en Betty's Bay leven.
Het domein rond Kaap de Goede Hoop is een mooi natuurpark en een plek waar je helemaal kan uitwaaien.









Als laatste activiteit van de vakantie beklommen we de Tafelberg. De klim naar boven is een pittige klim en het was de meest vreselijke tocht die ik ooit ondernam. Het uitzicht was wel prachtig, maar het is de eerste keer dat ik zeg: "Deze tocht doe ik nooit meer!". Het was een tocht die quasi recht omhoog liep en weinig variatie bood.




Mijn tijd in Afrika zit er voorlopig helaas op. Ik had het hier erg naar mijn zin en vertrek terug richtig België met een berg hartelijke en onvergetelijke ervaringen. Ik ga het hier missen en vooral "mijn" Zambia. Ik heb zo genoten van de zachte, lieve en hartelijke mentaliteit van de Zambianen. België is mijn vaderland en Zambia (Afrika) mijn moederland.

Wil je gelukkig zijn, leef dan! (Tolstoj)

Tot gauw!




Drakensberg - Lesotho


Een weekendje in de bergen … en oh, wat een weekend! Afgelopen zaterdag maakten we een tocht naar het amfitheater van de Drakensberg. Onze tocht startte met minder goed weer en zeer veel mist. Rond het middaguur leken de weergoden helemaal feest te vieren en voorzagen ons van een sneeuwbui. Het werd ijs en ijskoud, maar gelukkig konden we onze boterhammen opeten in een schuilhut. Door het slechte weer bleven we niet lang op de top en konden we de hoogste waterval van Afrika niet zien. Ter info de Victoriawatervallen zijn vooral imposant omdat ze over 1,2 km breedte lopen.
Namiddag klaarde het gelukkig op waardoor we van prachtige uitzichten konden genieten.





Het amfitheater, een foto kan nauwelijks het adembenemende uitzicht vatten

 Sneeuw in Afrika, het kan!

Uitzicht vanuit ons kampeerplekje


Vandaag grepen we de kans om Lesotho, ook bekend als 'the kingdom in the sky', te bezoeken. Lesotho is volledig omgeven door Zuid-Afrika en het laagste punt van Lesotho ligt hoger dan het laagste punt van Nepal. Verder leven de Babotho, zo worden de inwoners van Lesotho genoemd, heel traditioneel. Ze zijn zelfvoorzienend en hebben een sterk community gevoel.
We hebben uiteraard maar een klein deeltje van Lesotho gezien, maar we konden wel degelijk kennismaken met de sfeer van Lesotho en haar inwoners. We brachten een bezoek aan een sangoma, een traditionele genezer en proefden van de lokale pap.


 Een communityschool
Ik herkende veel van de Zambiaanse community scholen, maar in Lesotho betaalt de overheid wel de lonen van de leerkrachten in deze scholen. In Zambia staat de gemeenschap in voor de betaling van de leerkrachten en niet de overheid.





Morgen reizen we door richting Kaapstad. Over een dikke week zijn we weer in Belgenland, maar eerst nog even genieten!

En nu echt bye bye Zambia

Rondreizen in Zimbabwe en Zuid-Afrika

De Victoriawatervallen waren mijn voorlopig laatste contact met Zambia. Na het bewonderen van dit prachtige natuurfenomeen, staken we de grens over naar Zimbabwe waar we Hwange National Park en het Antilopepark bezochten. In Hwange spotten we wat dieren, maar na mijn ervaring met South Luangwa National Park was ik een beetje teleurgesteld in de diversiteit die we konden bewonderen, maar de natuur laat zich nu eenmaal niet forceren. Het Antilopepark was ook niet helemaal wat we ervan verwachtten want we wilden graag gaan paardrijden, maar dat bleek niet mogelijk te zijn. We besloten dan om naar de leeuwen te gaan kijken.



Na enkele dagen Zimbabwe staken we opnieuw een grens over, dit keer de grens met Zuid-Afrika. Dat duurde wel even. We moesten in een lange rij staan bij immigratie en vervolgens werd onze bagage gescand. Aangezien ik al meerdere maanden van huis ben, heb ik best wat bagage bij en was dat een heel gedoe, maar het kwam allemaal goed.

We brachten een bezoek aan het Krugerpark waar we neushoorns zagen en Ellen zo haar vijfde dier van de big five in het wild te zien kreeg. Daarnaast zagen we wild dogs, kudu’s, giraffen, zebra’s, hyena’s en ongetwijfeld nog andere dieren, teveel om op te noemen.

 Een schattig wrattenzwijntje 

 Hyena's






Vandaag bezochten we de Blyde Rivier Canyon, de derde grootste canyon van de wereld. De Blyde Rivier Canyon staat dus samen met de Grand Canyon op de lijst!
In dit gebied stromen twee rivieren de Blyde en de Treur.










Zo, het is tijd om te koken! Tot …?

Weer samen - Livingstone

Zondag pikte ik Jurgen op in Lusaka. We namen twee dagen de tijd om weer wat aan elkaar te wennen en dat lukte verbazend goed. Op zondag brachten we een bezoekje aan een Indisch restaurant om Jurgen zijn verjaardag, wat later dan gepland, te vieren. Er ging verder ook heel wat tijd naar het organiseren van onze bagage.

Ik bracht op maandag nog een bezoekje aan het VVOB-hoofdkantoor in Lusaka en vervolgens begon onze reis echt.
Intussen heeft Jurgen ook nshima leren eten en drinken we samen af en toe een Amaruladrankje.

Vandaag brachten we een bezoekje aan Mosi-o-Tunya (de rook die dondert) wellicht beter bekend als de Victoriawatervallen.
Aangezien elektriciteit en wifi schaars zijn op onze tocht, schrijf ik geen lange verslagen en laat ik het hier verder bij. Ik voeg nog wat foto's toe zodat jullie ook een beetje kunnen meegenieten van de prachtige natuur.

Wij genieten nog even van de zonsondergang boven de Zambezi, want hier is het helaas wel al om 18u00 donker.

Tot ...?

Ellen en Jurgen

Ontbijt 
 



 Op zoek naar de troetelbeertjes
 




 Nog eens chitenje me